Rritjes shumë të madhe të
perandorisë së osmallinjve nuk i përshtatej
më organizimi shtetëror që patën
bërë sulltanët turq gjatë shek.
XV. Brënda kufijve të saj tani banonin në
mori popujsh të kombësive të ndryshme
të cilet formonin një shumicë dërmuese
përballë popullsive turke. Ata nuk ndodheshin
në të njëjtën shkallë zhvillimi
ekonomik e shoqëror. Dispozitat ligjore të
redaktuara rreth mesit të shek. XV në kanunnamenë
e sulltan Fatihut nuk i përshtateshin gjëndjes
se re të perandorisë.
Përveç kanunnamesë së sanxhakut
dhe shtesave të mëvonëshme kadilerët
e Shqipërisë mbështeteshin gjithashtu
edhe në kanunnamene qëndrore që njihet
me emrin "kanunamea e sulltan Sulejmanit"
e kodifikuar pas mesit të shek. XVI e cila përmblidhte
dispozitat themeltare të regjimit feudal-ushtarak
dhe të marrëdhënjeve sociale-ekonomike
të krejt perandorisë së osmanllijve.
Kanunametë e sanxhaqeve të ndryshme të
Shqipërisë kishin, përsa u përket
normave kryesore të regjimit feudal-ushtarak,
pika takimi midis tyre. Ato të gjitha kishin
për qëllim të mbronin pronësine
feudale-ushtarake mbi tokën, interesat centralizuese
të pushtetit otoman si dhe ato të feudalëve-spahij.
Por, në mjaft raste, përsa u përkiste
hollësive ato kishin ndryshime nga njëra
tjetra të cilat pasqyronin shkallën jo të
barabartë të zhvillimit ekonomik e shoqëror
të popullsisë së sanxhaqeve të
Shqiperisë.