Ç'qe kjo hata e madhe që
bëre, o plazh ?
Të gjithëve rrobat si fletët e pemëve
ua hoqe,
I le lakuriq, i shtrive në shesh pash më
pash
Dhe qetë-qetë në skarën tënde
të nxehtë i poqe!…
...................................................................
Po ç'qe kjo hata e madhe që bëre,
o Plazh ?
Të gjithë i vure t'i nxjerrin sheshit lëkurët
e tyre,
Lëkurët e njëri-tjetrit t'i shohin
plot gaz,
Në trupat e njëri-tjetrit të shihen
si në pasqyrë
Fëmijë u bëmë me gra, me burra,
me pleq
Dhe gradat tona nuk duken mbi skarën tënde
të nxehtë,
Të gjithë i përkulemi diellit që
sytë nga ne s'i heq
Të gjithë il bëmë papritur pak
mëndjelehtë.
Mendjelehtë vërtet, po vetëm një
çast, një çast
Sikur me nxitim të lidhim kravatat, e rrobet
të veshim.
Pastaj fjalosemi bashkë në daç,
Pastaj ta shohim si qeshim!
Ç'qe kjo hata e madhe që bëre o
Plazh ?
---------------------------------
Poezia "Plazhi" është shkruar
në mesin e viteve '80. Duket sikur kjo poezi
ka njëfarë karakteri parodik. Kjo mund të
përftojë tek lexuesi mendimin e gabuar se
kjo poezi mund të lexohet si diçka e lehtë.
Përkundër këtij iluzioni, poezia "Plazhi"
kërkon një lexim të vëmendshëm,
duke synuar mbërritjen tek mendimi burimor i
poetit. Kjo nuk mund të arrihet pa bashkuar tekst
e kontekst, fjalën e poetit dhe sfondin historik-kulturor.
Kur u shakrua poezia "Plazhi", në Shqipëri
ekzistonte një shoqëri që vetëverësohej
si shembull i barazisë. Ndërsa e vërteta
ishte ndryshe. Këtë të vërtetë
Agolli e jep përmes barazisë së shtrënguar
që sjell sezoni i plazhit. Tek e fundit, në
palzh të gjithë duan s'duan e shfaqin veten
te zbuluar para të tjerëve. Toni humoristik
ia bën të lehtë poetit "t'ia heqë
petkat" protokollare shoqërisë së
lartë, ta nxjerrë pak nudo njeriun e pushtetit,
njeriun tabu përpara të tjerëve.
Zhveshja në plazh për poetin e bën
të padallueshëm ndyshimin shoqëror
mes njeriut të thjeshtë që kalon pushimet
në kabinën prej druri dhe zyrtarit të
lartë që pushon në vila dhe vende të
rezervuara. Kjo protestë ngason me protestën
e Kadaresë në varrezat e kryeqytetit, që
Eglën e vogël e vendos përballë
ministrave "famëmëdhenj".
-------------------------------------------------------
