... Shoqja ime, moj
me dy sy si nata të mëdhenj, të zez,
me bukurinë tonë të virgjër
vdekjen po ushqejmë
se kjo tokë ka ftohtë
mardhi
e ka ngrirë
Dhe ne biem mbi të, porsi bllaca zjarri,
Futemi nën dhè porsi rrënjë
ëndrrash,
Që të vijë pranvera,që të
vijë behari,
Toka përmbi ne e balta të shkrijë,
Ëndrrat të shpërthejnë, si shpërthen
bari.
Dashuria jonë
Me dy sy si nata çuditërisht të zez,
Nga plumbat armike prerë mes për mes
Dashuri e lindur,
Dashuri e rritur
Nën qiejt e thyer të varfërisë
shqiptare.
Dashuri tragjike
Për botën e madhe.
Margaritë, moj
Motra ime, moj,
Shoqja ime, moj.
(Këto vargje i kushtohen heroinës së
popullit Margarita Tutulani, që së bashku
me të vëllanë u pushkatuan nga pushtuesit
fashistë.)
