Shtat Lëshon një Lulëkuq

heshtja ime është më e vjetër
se unë e më e fortë
se vdekja ime

ajo është pamundësia ime

heshtja kur fle
numëroj yjet
luaj me hije luaj me thika

e një fushë të bardhë
shtat lëshon
një lulkuq

se heshtja ime
ka peshën e gurit të mallkuar
dhe gjuhën e njeriut të gozhduar në shkëmb

1942

Jeta dhe Vepra

Hyrje

Poetika

Lirikat e Frymëzimit

Ciklet Poetike

Analiza

Hija e Tokës

Pylli

Poema e Heshtjes

Lum Lumi

Poezi

Bukuria

Me Jetue

Ti dhe Uji

Vrima e Parë e Fyellit Tim

Epika

Unë Biri Yt

Hija e Tokës

Rënkimi

Guri

Metafora e Jetës Sime

Shtat Lëshon një Lulëkuq

Një Ditë