Ali Podrimja

 

 


 

Poema e Heshtjes

Te "Poema e heshtjes", njëra ndër më të realizuarat artistikisht, që në katër vargjet e poezisë së parë ndjehet pesha e rëndë e heshtjes nëpër shekujt tanë. Gjithnjë përmes gjuhës së figurshme, hasim heshtjen e bëmave, historinë e pashkruar: Heshtja emra të harruar. Megjithatë, poeti do të zbulojë një anë të ndritshme dhe të kësaj historie të heshtur; ajo, heshtja jonë nuk është e shurdhër. Përkundrazi ajo gjallëron si dhimbje, si një plagë e gjallë që ëndërron dhe beson se do të shërohet. Nuk është heshtje, se mbi të, megjithatë, është guri, është kulla, pylli e të gjitha këto dëshmi kanë kohën e tyre, kanë dhembjen e tyre. Heshtja është syri i fjetur me fyell në gojë, të cilit i cicërojnë zogjtë. Pikërisht, kjo heshtje është më e vjetër se guri, më e fortë se vdekja. Ja pra edhe një variant për të sfiduar poetikisht kohën kolektive, vazhdimësinë ekzistenciale të qenies. Eshtë po ashtu dëshmi e kërkimit të përhershëm të formave dhe të shprehjes poetike, dëshmi e individualitetit të fuqishëm poetik.


1942

Jeta dhe Vepra

Hyrje
Lirikat e Frymëzimit
Ciklet Poetike

Analiza

Pylli
Poema e Heshtjes
Lum Lumi

Poezi

Bukuria
Me Jetue
Ti dhe Uji
Vrima e Parë e Fyellit Tim
Epika
Unë Biri Yt
Hija e Tokës
Rënkimi
Guri
Metafora e Jetës Sime
Shtat Lëshon një Lulëkuq
Një Ditë