Migjeni (pseudonimi i Millosh Gjergj 
                            Nikollës) është nga shkrimtarët 
                            më të shquar të letërsisë 
                            shqiptare. Me një realizëm të thellë, 
                            të panjohur deri atëherë në letërsinë 
                            tonë, ai pasqyroi jetën e përditshme 
                            të shoqërisë shqiptare, sidomos të 
                            shtresave të varfëra të qytetit e fshatit, 
                            duke demaskuar sistemin e prapambetur shoqëror 
                            si dhe fashizmin që po kërcënonte Evropën. 
                            Përfaqësuesi më i shquar i realizmit 
                            kritik, Migjeni futi në letërsinë tonë 
                            me një shkallë shumë të lartë 
                            ideoartistike protestën e hapur, ëndërrën 
                            për një botë të re dhe optimizmin 
                            e thellë.
                            
                            Migjeni lindi më 23 tetor 1911 në Shkodër, 
                            në familjen e një tregtari të vogël, 
                            ku shumë shpejt vështirësive ekonomike 
                            iu shtuan edhe fatkeqësitë familjare. Kur 
                            ishte pesë vjeç, i vdiq nëna, kurse 
                            në moshën trembëdhjetëvjeç 
                            humbi të atin, e më pas vëllanë 
                            e gjyshen me të cilën ai ishte lidhur fort 
                            pas vdekjes së nënës. Këto fatkeqësi 
                            e bënë Migjenin, që vetiu ishte një 
                            natyrë e mbyllur, të tërhiqej nga jeta 
                            e moshatarëve të tij. Pasi mbaroi shkollën 
                            fillore në Shkodër, ai shkoi për të 
                            vazhduar mësimet në Tivar dhe më pas 
                            përfundoi seminarin teologjik të Manastirit. 
                            
                            
                            Për një të ri me interesa të gjera 
                            si Migjeni, jeta e seminarit ishte mbytëse. Nga 
                            leximet Migjeni ra në kontakt me ide revolucionare 
                            të kohës që zienin në gjithë 
                            Evropën.
                            Në vitin 1932 Migjeni pasi mbaroi seminarin dhe 
                            nuk mundi të sigurojë një bursë 
                            për të vazhduar studimet e larta, mbeti 
                            pa punë deri sa më 1933 u emërua mësues 
                            në Vrakë, një fshat afër Shkodrës. 
                            Rruga Vrakë-Shkodër, që ai bëntë 
                            përditë me biçikletë, ia keqësoi 
                            gjendjen shëndetsore. Gjatë kohës që 
                            qëndroi në seminar, Migjeni sëmurej 
                            shpesh dhe ishte nën kontroll të vazhdueshëm 
                            të mjekut, ngaqë mushkëritë e 
                            tij ishin të dobëta dhe rezikoheshin të 
                            prekeshin nga turbekulozi, sëmundja tipike e 
                            kohës, nga e cila i vdiq edhe nëna.
                            Ndërkohë, ai kishte filluar të botonte 
                            shkrimet e tij në revisten "Illyria". 
                            Në to ndihen përshtypjet e para, reagimi 
                            shpirtëror i Migjenit ndaj realitetit të 
                            zymtë, ndaj mjerimit, ku ishte zhytur edhe fshati, 
                            edhe qyteti shqiptar.